Het nieuwe land, 2016, collectie provincie Flevoland
Al 35 jaar volg ik schilder Paul Dikker in zijn ontwikkeling. De schilderijen in zijn huidige periode doen me sterk denken aan elementaire levensvormen. In zijn eerste periode schilderde hij vaak huizen en karikaturale mensen in verwoestijnde landschappen.
Actiescène , 2005
Recht is recht,2004
In de periode daarna fjorden, bergen en rotsen.
Niet onmogelijk, 2009
Oceanisch, 2009
En nu is hij, lijkt het wel, van de fysieke natuur afgedaald naar het organische, het niveau van het eerste leven; zoals microscopische bacteriën, maar ik zie er ook schimmels in en voorwereldlijke insecten. En veel organische vormen van bijvoorbeeld bladeren. Het leven is een wonder, net zoals elke wonderschone vrouw wat mij betreft een bewijs is dat God bestaat!
Cryptisch, 2014, particuliere collectie
Als je diep over je verwondering gaat nadenken, kom je in een hele andere wereld. Ik zie parallellen tussen zijn zoektocht als schilder en mijn eigen intellectuele zoektocht naar zin en betekenis van het leven, inclusief het menselijke leven. De gangbare natuurwetenschap hangt het idee aan, dat het leven is ontstaan door zeer veel toeval. Dat is wel vreemd. Want als we de strenge methodiek van de wetenschap op deze hypothese loslaten, zien we onmiddellijk dat dit toeval zo onwaarschijnlijk is, dat we de hypothese beter direct kunnen laten vallen. De gangbare natuurwetenschap geeft geen plausibele verklaring voor het ontstaan van leven. Volgens mij zit de beperking van het huidige wetenschappelijk wereldbeeld hierin, dat ze ervan uit gaat, dat de enige werkelijkheid de materiële, zintuiglijke wereld is. Geest is voor haar geen werkelijkheid.
Het is altijd daar, 2015, particuliere collectie
Aards, 2012
Teer besnaard, 2013
Als we onze geest verruimen en ook het transcendente, bovennatuurlijke in onze belevingen en beschouwingen betrekken, zou er ook best een geest van de planeet kunnen zijn. Waarom niet? Zoals de Gaia-hypothese daar ook naar verwijst. Sommige mensen hebben hierbij helderziende waarnemingen. Of vertellen wonderlijke verhalen over elementenwezens die het leven op aarde verzorgen. Als niet helderziende weet ik niet of dit waar is. Maar als ik deze verhalen naast dat van de natuurwetenschap zet, voel ik een soort opluchting. Als we er ook nog karma en reïncarnatie bij betrekken, krijgt het menselijk leven een diepere zin en betekenis, die ik mis binnen het materialistische denkraam.
Dit is niet de richting waarin Paul Dikker denkt. Maar zijn huidige schilderijen brengen mij in deze wonderlijke wereld van het eerste, primitieve leven. Waar het mij lijkt alsof materie en geest in elkaar overgaan.
Feiko van der Veen 