Politiek is mensenwerk. Vorige week donderdag bracht de fractievoorzitter van het CDA het Alkmaarse college ten val. Omdat het ziekenhuis MCA besloten heeft haar nieuwbouw niet in Alkmaar of De Schermer, maar in Heerhugowaard neer te zetten. CDA-fractievoorzitter Henk Adriaanse heeft nu het gevoel, dat zijn linkse coalitiepartners hem in de kou hebben laten staan bij zijn vele pogingen om het ziekenhuis binnen de stadsgrenzen te houden. Daarom wil hij niet met hen verder. De ratio achter de coup lijkt ver te zoeken. Het ziekenhuis zal hij zo niet terug krijgen. Tot grote verbazing van veel mensen lijkt een persoonlijke emotie de doorslag te geven en schuift het CDA na een jaar samenwerken de coalitie ineens aan de kant. Hoe is het mogelijk, dat op grond van emotie de stad bestuurd wordt? Dat is toch in hoge mate onverantwoordelijk?

Ik durf te stellen dat ik Henk Adriaanse redelijk goed ken. Ik heb in de wandelgangen vele persoonlijke gesprekken met hem gevoerd, vaak over ecologie en economie. Henk is warm voorstander van ecologie en duurzaamheid. Maar in zijn visie moet de economie groeien om de kosten van de ecologie te kunnen betalen. Dus moest volgens hem het MCA een goedkope locatie   in de weilanden aan de Westelijke grens van Alkmaar worden aangeboden, ten koste van het binnenduinlandschap. Dat is niet gelukt. Nu gaat het ziekenhuis als zo’n belangrijke economische peiler voor de stad verloren, vindt Henk. Het “evenwicht tussen economie en ecologie” was zoek in het beleid van de nu gevallen regenboogcoalitie. Dat gaf hij in de gemeenteraad als een van de belangrijkste redenen voor zijn coup.

Ik kan de redernering van Henk volgen, maar ben het niet met hem eens. Vanaf de komst van de industriële samenleving is voortdurend de economie gegroeid ten koste van de ecologie. De biodiversiteit in Nederland, het aantal planten- en dierensoorten, neemt nog steeds af. Doorgaan op die weg zal het gewenste evenwicht nooit tot stand brengen. Bovendien verhuist het ziekenhuis naar een locatie op slechts 1200 meter van onze stadsgrens. Voor duizenden Alkmaarders, ruwweg de inwoners noordelijk van de Huiswaarderweg, komt het zelfs dichterbij dan de huidige locatie. Het personeel blijft gewoon in dienst. Ook de toeleveringsbedrijven zullen hun werk gewoon voortzetten. Alleen de middenstanders in het centrum zullen het kunnen merken. Bezoekjes aan de binnenstad van Alkmaar liggen minder voor de hand. De schade aan de economie is zeer plaatselijk, regionaal gezien is er geen schade.

Maar ook het “imago” van de stad is geschaad, zegt Henk. Dat kan ik wel met hem meevoelen, maar naarmate je dat harder roept, neemt die schade alleen maar verder toe. Toch heeft dat voor Henk zwaar gewogen. “Ben ik nou zo’n malloot, dat ik dat vindt?” vroeg hij aan zijn vrouw aan de ontbijttafel. “Ga nou maar luisteren naar wat de mensen in de stad erover vertellen”, antwoordde zij hem. En dat gaf hem weer munitie om de coalitiepartners mee te bestoken. Politiek blijft mensenwerk.