Op een flat in de Alkmaarse Emmastraat werden binnen een week na aankondiging daarvan nieuwe antennes geplaatst voor mobiele telefonie en draadloos internet. De oudere bewoners voelen zich erdoor overvallen en maken zich ongerust over de gezondheidseffecten van de straling. Ik deel hun ongerustheid en heb het Alkmaarse college gevraagd of zij dat ook doet. Het meest absurde van zendmasten is de overbodige patstelling waarin voor- en tegenstanders zich bevinden. Masten met een veel minder hoog stralingsniveau zouden volstaan om het mobiele netwerk te laten functioneren. Waarom gebeurt dat niet?

Mijn vorige blog schreef ik over het integrale wereldbeeld van Klaas van Egmond. Om bijvoorbeeld milieuproblemen op te lossen, zouden maatschappelijke groeperingen met verschillende wereldbeelden respectvol naar elkaar kunnen luisteren en zo tot een breed gedragen oplossingspakket kunnen komen. Op het terrein van de zendmasten lijkt dat goed mogelijk. Het Kennisplatform Veilig Mobiel Netwerk heeft de verschillende visies en belangen afgewogen. De stralingsintensiteit gaat nu tot 10.000 micowatt per vierkante meter, terwijl 100 genoeg zou zijn. Daarmee zouden de klachten, zoals hoofdpijn, migraine, concentrtatieproblemen of een opgejaagd, onprettig gevoel niet meer optreden. Het Kennisplatform roept al vanaf mei 2007 tevergeefs de betrokken (belangen)groeperingen op te reageren. De Gezondheidsraad, de in Monet verenigde aanbieders van mobiele netwerken en het Antennebureau van de landelijke overheid hebben nog niets gezegd. De GGD’s  als enige wel.

Hoe zit dat? De Gezondheidsraad stelt zich op het standpunt dat er eerst eenduidig wetenschappelijk onderzoek moet zijn, dat bewijst dat de straling ongezond is. De vele onderzoeken die dat tot onderwerp hebben maar niet 100% kunnen bewijzen ten spijt. Monet is bang voor schadeclaims als zij erkent dat er gezondheidseffecten kunnen zijn. En het Ministerie van Economische Zaken is niet onafhankelijk omdat zij miljarden heeft verdiend door de aanbieders van mobiele telefonie stralingslicenties te verkopen. Allemaal factoren waardoor de pragmatische oplossing, waarbij voor alle belangen en visies respect is, niet tot stand komt.

Is ons politiek-maatschappelijk bestel wel ingericht op het overbruggen van belangentegenstellingen? Is de macht van burgers wel voldoende in evenwicht met die van bedrijven? Zo te zien moet er eerst structureel wel het een en ander veranderen voordat machtsposities in evenwicht zijn, zodat gezamenlijk zoeken naar oplossingen wederzijds voordeel oplevert. Met name het recht van bedrijven om kosteloos het milieu te mogen belasten geeft hen een onevenredig voordeel. Ook zou de overheid om als onafhankelijke instantie boven de partijen geloofwaardig te zijn zichzelf geen economische rechten moeten toekennen. Economische rechten zouden in onze juridische structuur evenveel gewicht moeten krijgen als sociale en culturele rechten. Binnen het integrale wereldbeeld zijn de economische, sociale en culturele aspecten gelijkwaardig. Om het integrale wereldbeeld vaste grond onder de voeten te geven is een verandering van de huidige maatschappelijke structuur nodig.